Czasami dla rodziców ustalenie zasad korzystania ze smartfona przez dziecko może być dość trudne. Bez jasnych wytycznych wielu nastolatków najchętniej nie wypuszczałoby smartfona z ręki.
W większości szkół istnieją zasady dotyczące korzystania ze smartfonów. Omów je z dzieckiem, wyjaśnij oraz poinformuj, że oczekujesz od niego przestrzegania zasad obowiązujących w szkole.
Od najmłodszych lat pokazuj dziecku, że czas rodzinny jest dla Ciebie ważny, staraj się nie przerywać rozmów i zabaw z dzieckiem rozmowami telefonicznymi, czy smsami.
W domu wprowadź zasadę, że w czasie posiłku nie korzysta się ze smartfona. Zasada ta ma dotyczyć również dorosłych. Dzieci uczą się poprzez obserwację zachowania rodziców.
Ustal z dzieckiem, że podczas odrabiana lekcji nie korzysta z telefonu (chyba, że jest on potrzebny w celach edukacyjnych). Odpowiadanie na wiadomości tekstowe lub śledzenie mediów społecznościowych może bardzo rozpraszać nastolatków, którzy próbują się uczyć.
Jeśli Twoje dziecko ma trudności z samokontrolą czasu spędzanego ze smartfonem, nie powinno mieć go w swoim pokoju na noc. Nastolatki, które trzymają telefony w swoich pokojach w nocy, prawdopodobnie będą odpowiadać na wiadomości tekstowe lub aktualizacje w mediach społecznościowych w środku nocy, co zakłóca ich sen.
Można wyznaczyć limit czasu korzystania ze smartfona na dany dzień.
Po ustaleniu zasad korzystania z telefonu komórkowego stwórz umowę dotyczącą zachowania. Następnie poproś dziecko/nastolatka o sprawdzenie i podpisanie umowy.
Co jednak zrobić, gdy pomimo ustalenia zasad, dziecko/nastolatek ich nie przestrzega?
Może być tak, że mamy do czynienia z uzależnieniem od smartfona. Jest to uzależnienie behawioralne, w odróżnieniu do uzależnień chemicznych, gdy dana osoba zażywa jakąś substancję chemiczną np. alkohol lub narkotyk. W uzależnieniu behawioralnym osoba nałogowo wykonuje jakieś czynności, które dostarczają jej uczucia przyjemności, ulgi czy euforii. Przyjemność ta zwykle jest krótkotrwała, stąd konieczność stałego powtarzania danego zachowania.
O uzależnieniu dziecka/nastolatka mówimy wtedy, gdy pod jego wpływem dochodzi do zaburzeń w jednym lub kilku obszarach życia, np. takich jak: relacje z rówieśnikami, realizacja zadań edukacyjnych, relacje rodzinne, problemy zdrowotne – zarówno fizyczne jak i psychiczne.
Toczy się również wiele dyskusji na temat tego, czy ludzie są uzależnieni od samego smartfona, czy od aplikacji, do których zapewnia on dostęp. Wielu użytkowników używa smartfonów głównie do uzyskiwania dostępu do aplikacji do komunikacji i mediów społecznościowych.
Jak pokonać uzależnienie od smartfona?
Podobnie jak w przypadku każdego problemu związanego z uzależnieniem, ważne jest, aby ocenić zakres problemu i dotrzeć do jego źródła. Dlaczego uważasz, że dziecko ma problem? Jak to wpływa na zdrowie dziecka, jego relacje lub naukę? Czy problem jest bardzo poważny, czy też uważasz, że musisz wprowadzić niewielkie ograniczenia? Trzeba też ustalić przyczynę, co powoduje, że dziecko spędza tak dużo czasu ze smartfonem, aby móc rozwiązać indywidualne problemy. Czy jest to potrzeba bycia w mediach społecznościowych? Czy granie? A może dziecko ogląda śmieszne filmiki lub słucha muzyki? Warto się zastanowić, czy istnieją emocjonalne wyzwalacze, które powodują, że dziecko korzysta ze smartfona, takie jak: nuda, smutek, stres lub samotność? Nadmierne korzystanie ze smartfona może być formą ucieczki przed problemami, przeżywaniem trudnych emocji lub sposobem na radzenie sobie ze stresem.
Jeśli rodzice czują się bezsilni i nie potrafią poradzić sobie z problemem dziecka, warto pomyśleć o zwróceniu się o pomoc do specjalisty. Poradnictwo lub terapia w warunkach indywidualnych lub grupowych może być korzystna dla osób borykających się z nadużywaniem smartfonów. Jednym ze sposobów leczenia uzależnienia od smartfonów jest terapia poznawczo-behawioralna. Jest to rodzaj psychoterapii, który koncentruje się na zmianie określonych zachowań i poprawie regulacji emocjonalnej.
Obraz autorstwa Freepik
Subskrybuj
