utworzone przez Beata Kurgan-Bujdasz | mar 22, 2022 | Rozwój dziecka
Dobre zasady budowania relacji z dorastającym dzieckiem:
– Zasada akceptacji.
Dorastający nastolatek ma prawo do własnego życia, nie musi swoim życiem spełniać oczekiwań rodziców.
– Zasada wiarygodności.
Nie należy postępować inaczej, niż się mówi. Co innego wyrażać słowami, a co innego gestami i emocjami. Zachowania rodziców wobec dorastających dzieci powinny być wiarygodne.
– Zasada poszanowania intymności.
Młodzież ma prawo do własnej intymności, której strzeże z całą mocą. Uszanować należy tajemnicę ich kieszeni, szuflad i telefonów.
– Zasada równych zobowiązań.
Dotyczy tak samo nastolatków jak i rodziców. Jeżeli dorastająca osoba podjęła się wykonania czegoś, należy to do końca wyegzekwować. Ale też wszystkie zobowiązania podjęte wobec nastolatka przez rodziców, powinny być realizowane.
– Zasada stabilności.
Poczucie pewności dotyczące tego, co jest dobre, a co złe, daje młodemu człowiekowi wewnętrzną siłę do podejmowania trudnych wyborów.
– Zasada umawiania się.
Polecenia kierowane do młodzieży powinny być formułowane w postaci konkretnych instrukcji, wypowiedzianych głosem spokojnym, ale stanowczym. Bezosobowe mówienie „należy zrobić” lub wydawanie rozkazów jest mało skuteczne.
– Zasada otwartości na informacje.
Rodzice mogą wiele nauczyć się od swoich dorastających dzieci. Można nawet poprosić syna czy córkę o radę i pomoc. W takiej doradczej roli młody człowiek czuje się ważny i odpowiedzialny.
– Zasada humoru.
Narastające napięcie, atmosferę zdenerwowania w domu można rozładować humorem. Wytwarza on dystans wobec problemów.
utworzone przez Beata Kurgan-Bujdasz | mar 22, 2022 | Rozwój dziecka
Nastolatek – nie dziecko i nie dorosły. Zasiedla cały świat. Panoszy się w Internecie. Często żyje stadnie, występuje w grupach i parach. Śmieje się i mówi głośno, a w okresie tokowania zachowuje się wyzywająco i ubiera tak, aby wyróżnić się z tłumu. Często farbuje włosy, robi sobie tatuaże, kolczykuje ciało i maluje twarz w barwy ochronne. Wiele do życzenia pozostawia kultura nastolatka, co prawda słucha muzyki, ale robi to narażając na uszkodzenia słuchu siebie i najbliższe otoczenie. Jego związki miłosne są zwykle przelotne, lecz bardzo burzliwe. Dorośli przedstawiciele gatunku wymyślili szkołę, jako narzędzie które ma socjalizować i przystosować do życia w społeczeństwie, te nieopierzone jeszcze osobniki – jednak pomysł ten jest nietrafiony, ponieważ zgrupowanie w jednym budynku setek nastolatków, to mieszanka wybuchowa. Już lepiej byłoby dla dobra ogółu izolować ich od siebie nawzajem i społeczeństwa. Nastolatek, to egzemplarz przeświadczony o swojej wyższości nad rodzicami i nauczycielami, właściwie nad wszystkimi pozostałymi starszymi i młodszymi osobnikami. Każde nowe pokolenie nastolatków buntuje się tak samo, uważając, że ich kontestacja to świeży powiew w świecie sztywnych zasad dorosłych osobników … i tak historia powtarza się z pokolenia na pokolenie. Na szczęście z bycia nastolatkiem szybko się wyrasta, inaczej los ludzkości byłby poważnie zagrożony.
utworzone przez Beata Kurgan-Bujdasz | mar 22, 2022 | Rozwój dziecka
Podobnie jak u dorosłych, wśród nastolatków częstym zjawiskiem jest stres. Pojawia się on gdy organizm znajduje się w stanie silnego pobudzenia, wywołanym sytuacją wymagającą mobilizacji.
Z uwagi na poziom natężenia, wyróżnia się trzy rodzaje stresu:
– zbyt niski poziom stresu – objawiający się nudą i apatią,
– za wysoki poziom stresu – uniemożliwiający działanie w sposób zgodny z potencjalnymi możliwościami danej osoby,
– stres na poziomie optymalnym – charakteryzujący się poziomem motywacji umożliwiającym realizowanie zadań i osiąganie zamierzonych celów.
W języku potocznym pojęciem „stres” określamy sytuację, gdy ktoś doświadcza objawów zbyt wysokiego poziomu tego zjawiska. Stres przejawia się zarówno na poziomie psychicznym, jak i fizycznym.
Objawy fizyczne:
– ból głowy, żołądka lub inne objawy bólowe nie związane z procesem chorobowym,
– drżenie mięśni, – nadmierna senność lub bezsenność,
– brak apetytu lub nadmierny apetyt,
– wzmożona potliwość,- problemy ze strony układu trawiennego.
Objawy psychiczne:
– nadmierna drażliwość, irytacja,
– trudności z koncentracją uwagi,
– problemy związane z pamięcią,
– gonitwa myśli,
– brak wiary w sukces i we własne możliwości,
– zniechęcenie, brak motywacji do podjęcia działania,
– wysoki poziom lęku, trema.
W jaki sposób rodzice mogą pomóc nastolatkowi, który ma problemy w opanowywaniu stresu?
Należy oddziaływać zarówno na strefę fizyczną i psychiczną dziecka. Pomocne będą następujące metody:
Zwiększenie odporności fizycznej poprzez: sport, prawidłowe żywienie oraz odpowiednią ilość snu.
Dbanie o krąg wsparcia społecznego: bliskie relacje rodzinne i serdeczne kontakty z przyjaciółmi.
Rozwijanie zainteresowań i pasji dziecka, których realizacja poprawia samopoczucie, rozwija motywację i umożliwia odnoszenie sukcesów.
Nauka pozytywnego myślenia, traktowania porażki i trudności jako nieodłącznych elementów rozwoju.
Pomoc dziecku w wybraniu i stosowaniu jego indywidualnych metod relaksacji, takich jak np. słuchanie muzyki, spacer z psem, zabawa w ulubioną grę, oglądanie filmu, spotkanie z przyjaciółmi itp. Ważne aby to nastolatek sam wybrał metodę, ponieważ tylko samodzielnie wybrana metoda będzie skuteczna.
W sytuacji gdy sytuacje stresujące często uniemożliwiają nastolatkowi codzienne funkcjonowanie, należy pomyśleć o konsultacji psychologicznej i/lub udziale dziecka w warsztatach antystresowych lub zajęciach relaksacyjnych.
Subskrybuj
